موضوع: آموزه‌های خیزش زن، زندگی، آزادی برای ایجاد همبستگی
تاریخ برگزاری: هشتم مرداد
ساعت: ۲۲:۰۰ به وقت تهران
میزبان: شورای همبستگی آزادی برای ایران
شرکت‌کنندگان:
- سیروس ارغوان (دبیر شورا)
- کی پرویز ورجاوند (مسئول اداره امور همبستگی شورا)
- اتحاد ایران و آلمان (میهمان رسمی)
- سیمرغ نیوز (میهمان رسمی)
مقدمه
این نشست با هدف بررسی آموزه‌های خیزش «زن، زندگی، آزادی» و بهره‌گیری از آن‌ها برای تقویت همبستگی در میان نیروهای مخالف جمهوری اسلامی برگزار شد. میزبان جلسه، شورای همبستگی آزادی برای ایران، تأکید داشت که باید از تکرار مباحث نظری و کلی‌گویی‌های غیرعملی پرهیز شود و در مسیر ایجاد تشکل‌ها و اقدامات عملی گام برداشته شود.
مرور کلی و آغاز جلسه
سیروس ارغوان جلسه را با یادآوری هدف کلی شورا آغاز کرد و توضیح داد که باید از مرحله انفعال و بی‌عملی خارج شویم. او تأکید کرد اگر اپوزیسیون و فعالان سیاسی اقدامی نکنند، دیگران برای آینده کشور تصمیم خواهند گرفت؛ تصمیماتی که ممکن است به سود ملت ایران نباشد. در این مرحله از جلسه، به روند جلسات پیشین اشاره شد و تأکید گردید که هدف اصلی این مجموعه نشست‌ها، رسیدن به اقدام عملی و سازماندهی واقعی نیروهای مخالف است.
تحلیل آموزه‌های خیزش «زن، زندگی، آزادی»
کی پرویز ورجاوند در ادامه جلسه به تحلیل خیزش «زن، زندگی، آزادی» پرداخت. او تأکید کرد که این جنبش، برخلاف حرکت‌های قبلی، یک خیزش مردمی عمیق بود که توانست افکار عمومی جهانی را تحت تأثیر قرار دهد. به گفته او، هرچند این جنبش می‌توانست به یک انقلاب سیاسی بدل شود، ضعف‌های ساختاری اپوزیسیون و نبود تشکل‌های هدفمند، مانع از تحقق این هدف شد. ورجاوند توضیح داد که نیروهای مخالف جمهوری اسلامی باید با درس گرفتن از این تجربه، به سمت ایجاد ساختارهای شفاف و فراگیر حرکت کنند تا در بزنگاه‌های آینده بتوانند هدایت‌گر باشند.
او سپس به کمپین «دهه همبستگی برای آزادی ایران» که از پانزدهم تا بیست‌وچهارم شهریور برگزار می‌شود اشاره کرد و توضیح داد که این حرکت در دو سال گذشته نتایج ارزشمندی به همراه داشته است. او روزهای این دهه و اهداف هر روز را تشریح کرد و از حاضران خواست در ترویج و اجرای این کمپین فعالانه‌تر مشارکت کنند.
ضرورت عبور از اختلافات درون اپوزیسیون
سیمرغ نیوز در سخنان خود با تأکید بر ضعف‌های تاریخی اپوزیسیون ایران گفت: «خیزش اخیر یک حرکت اجتماعی بود، نه سیاسی. اپوزیسیون آماده هدایت جنبش نبود و این یک خلأ بزرگ است.» او سپس به مشکلات ساختاری نیروهای مخالف پرداخت؛ از جمله اختلافات ایدئولوژیک که بسیاری از گروه‌ها را در دهه‌های گذشته گرفتار کرده است. به گفته او، نیروهای سنتی اپوزیسیون با دیدگاه‌های قدیمی قادر به جذب نسل جوان نیستند و همین امر موجب شده که تحرک سیاسی در جامعه کاهش یابد.
سیمرغ نیوز خاطرنشان کرد که اپوزیسیون باید به‌جای مبارزه با یکدیگر، تمرکز خود را بر دشمن اصلی بگذارد و یک «ایدئولوژی تازه» که با واقعیت‌های امروز ایران هماهنگ باشد تدوین کند. او هشدار داد که بدون چنین تحول فکری، امیدی به موفقیت در حرکت‌های آینده نخواهد بود.
مسیرهای عملیاتی و شبکه‌سازی
آقای شعیبیه، از صاحب نظران حاضر در این جلسه، بر اهمیت اقدامات شبکه‌ای تأکید کرد و گفت: «در حال حاضر در مرحله اولیه شکل‌گیری یک کانون شبکه‌ای هستیم که بدون رأس و سلسله‌مراتب، صرفاً با همکاری جمعی فعالیت خواهد کرد.» او افزود که این کانون قرار است محصولی فکری تولید کند که پس از تکمیل در اختیار گروه‌های اجرایی قرار گیرد. به گفته او، این مدل همکاری می‌تواند به کاهش دوباره‌کاری‌ها و افزایش کارآمدی نیروهای مخالف منجر شود.
نقد شرایط و پیشنهادهای عملی
اتحاد ایران و آلمان بر لزوم ثبت و مکتوب کردن تجربیات خیزش «زن، زندگی، آزادی» تأکید کرد. او گفت: «یکی از ضعف‌های جدی ما این است که تجربیات گذشته را ثبت نمی‌کنیم و هر بار مجبور می‌شویم از نقطه صفر شروع کنیم.» او پیشنهاد داد که مجموعه‌ای از مقالات و گزارش‌های تحلیلی تدوین شود تا هم برای استفاده نسل‌های بعدی مفید باشد و هم مسیر فعالیت‌های آینده را روشن کند.
اتحاد ایران و آلمان همچنین به مشکلات ساختاری جلسات اپوزیسیون اشاره کرد و گفت تعداد جلسات موجود کافی نیست و باید حداقل سه بار در هفته برگزار شود تا به توافقات عملی برسیم. او از پراکندگی نیروهای جمهوری‌خواه و اختلافات میان گروه‌های مختلف انتقاد کرد و خواستار حرکت به سمت اقدام عملی شد.
تأکید بر شفافیت و چارچوب همکاری
سیروس ارغوان در جمع‌بندی این بخش از جلسه تأکید کرد که شورای همبستگی از ابتدا با نگاه به تنوع فکری نیروهای سیاسی شکل گرفته و هیچ گروهی نباید بر گروهی دیگر سلطه داشته باشد. او توضیح داد که شورا چارچوبی مشخص ارائه می‌دهد که هر گروه و فرد می‌تواند براساس آن در فعالیت‌های جمعی مشارکت کند و هم‌زمان اندوخته و اعتبار سیاسی خود را نیز برای آینده حفظ نماید.
چکیده تحلیلی
این نشست بر دو محور اصلی متمرکز بود:
1) آموختن از خیزش «زن، زندگی، آزادی»: حاضران تأکید کردند که این جنبش مردمی نشان داد که ظرفیت اجتماعی برای تغییر وجود دارد، اما نبود ساختارهای منسجم مانع از تبدیل شدن آن به انقلاب سیاسی شد.
2) حرکت به سمت اقدام عملی و شبکه‌سازی: ایجاد کانون‌های شبکه‌ای، گسترش جلسات، ثبت تجربیات و تمرکز بر پروژه‌های عملیاتی نظیر کمپین «دهه همبستگی» به‌عنوان مسیرهای کلیدی برای آینده مطرح شد.
نتیجه کلی جلسه این بود که بدون عبور از اختلافات، تدوین چارچوب همکاری شفاف و سرمایه‌گذاری بر اقدامات شبکه‌ای، امکان شکل‌گیری همبستگی مؤثر و نجات ایران از بحران موجود فراهم نخواهد شد.