سوال: مرزبندی و وجه افتراق شورای همبستگی آزادی برای ایران با دیگر شوراهای موجود چیست؟
پاسخ:
فضای سیاسی ایران از نبود یک سکوی فعالیت سیاسی که بتواند از پیشا براندازی تا پس از روی کار آمدن حکومت قانون، حق «آزادی» ایرانیان را پیگیری کند رنج می‌برد. فعالان و گروههای سیاسی همگی با هدف سرنگونی جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند اما این پرسشها را بدون پاسخ رها می‌کنند که پس از رفتن جمهوری اسلامی چه خواهد شد؟ حفظ آزادی به دست آمده چگونه میسر خواهد بود؟ چه راهکاری برای پیشگیری از بروز یک دیکتاتوری دیگر در نظر گرفته خواهد شد؟
اینها سوالاتی هستند که اغلب مردم در سر دارند و اگر پاسخی برای آن وجود نداشته باشد، باعث عدم حمایت حداکثری مردم، عدم موفقیت تلاشهای فعالان و در نتیجه ناکارآمدی فعالیتهای صورت گرفته خواهد شد. باید این تفکر در جامعه رواج یابد که تمرکز بر از بین بردن جمهوری اسلامی شرط لازم است اما کافی نیست.
فضایی که شورای همبستگی آزادی برای ایران به دنبال آن است، تداوم روند فعالیت در راستای براندازی و پاسخگو کردن افراد مسئول است.
ما باید بتوانیم نظر اکثریت مردم را جلب کنیم و محصولی ارائه کنیم که پاسخ سوال امروز و دوران گذار و آینده را به نحوی منطقی و قابل پذیرش ارائه کند، این نکته شاید مهمترین وجه افتراق شورای همبستگی برای آزادی ایران با دیگر شوراها باشد.
اقدامات شورای همبستگی از جهات زیر می‌تواند راهکارهای نوینی در مسیر آزادی خواهی ایرانیان باشد:
- ایجاد سازمانی بی‌طرف برای توسعه فعالیتهای آزادی خواهانه با ایجاد ساختارهای ستادی و تفکیک آن از ساختارهای عملیاتی
پیشنهاد ایجاد ادارات مستقل مختلف برای پشتیبانی و نظارت بر عملکرد واحدهای عملیاتی - وجود آئین‌نامه های داخلی و دستورالعملهای شفاف درون سازمانی.
- ایجاد گردش آزاد اطلاعات و شفافیت در تمامی فرآیندهای ستادی و درون سازمانی شورا.
- پیشنهاد ایجاد و تفکیک موضوعی دو مجلس با کارکردهای متفاوت. 5. مجلس نمایندگان مردم و مجلس نمایندگان احزاب.
- تفکیک فرایندهای عملیاتی به سه دسته‌ی پیشاگذار، انتقال و پساگذار.
- عدم تمرکز بر نوع نظام آینده
- عدم القای هرگونه گرایش سیاسی یا روش حکمرانی
- نمایندگی بدون قید و شرط از خواسته‌های عموم مردم
شورا محل تمرکز مخالفان جمهوری اسلامی خواهد بود و به همین دلیل کارکرد آن با تمام گروهها و نهادهای سیاسی موجود که سالها در حال فعالیت بوده‌اند، متفاوت است.
سوال: چه چشم اندازی برای تامین امنیت، معیشت و حیثیت مردم پیش بینی می کنید؟
پاسخ:
همانطور که اشاره شد، شورا یک سکوی فعالیت سیاسی و تشکیلاتی است. و تنها زمانی می‌تواند خود را نماینده‌ی اکثریت مردم بداند که از اعتماد و مشارکت عمومی ایرانیان برخوردار باشد. اگر شورا بخواهد به این پرسش که «آینده ایران چگونه خواهد بود؟» پاسخ دهد، به این معنا خواهد بود که دیدگاه خود را به جامعه ایرانی القا می‌کند. ما به جای پاسخ به این پرسش، سازوکاری را ایجاد می کنیم که مشارکت گروهها، احزاب و افراد متخصص در این پلتفرم مهیا شود و انتخاب مسیر آینده‌ی ایران توسط خود مردم صورت پذیرد.
وظیفه شورا برقراری ارتباط دو جانبه بین مردم و فعالان است. در این پلتفرم فعالان سیاسی می توانند صدای یکدیگر را رساتر و پررنگ تر کنند.
چشم‌انداز آتیه‌ی ایران تنها با مشارکت خود مردم ممکن خواهد شد. مردم باید در تصمیماتی که در آینده‌ی ایشان تاثیر گذار است، مشارکت نمایند و تنها وظیفه‌ی شورا، هماهنگی، سازماندهی و ایجاد نظم در طول این فرآیند است.
سوال: آیا موسسان و اعضای این شورا به شاهزاده رضا پهلوی وکالت داده اند، اگر خیر، دلیل آن را توضیح دهید؟
پاسخ:
حضور تمام گروههای سیاسی فارغ از هر نگاه سیاسی چه به شاهزاده رضا پهلوی وکالت داده باشند یا خیر، اهمیت دارد. واقعیت این است که ما در حال مبارزه با جمهوری اسلامی هستیم و باید در کنار هم فعالیت کنیم. چه طرفدار سامانه پادشاهی باشیم یا جمهوری خواه باشیم ، سیستم حکمرانی آینده‌ی ایران توسط ایرانیان انتخاب خواهد شد، شورا وظیفه ایجاد پلتفرم قانونمند را دارد.
شورا در آغاز خیزش زن، زندگی، آزادی کارزاری را تحت عنوان «تاسیس شورای نمایندگی انقلاب» راه اندازی کرد و از شاهزاده رضا پهلوی دعوت شد تا با ابعادی مشخص، مسئولیت ایجاد این شورا را بر عهده بگیرند. اندکی بعد، عده‌ای کارزار «وکالت می دهم» را راه اندازی کردند. علی رغم نقدی که به چگونگی ایجاد و هدایت آن داشتیم، از ایجاد همبستگی بین گروههای مختلف سیاسی حمایت کردیم.
شورا با هر نوع همبستگی بین گروههای مختلف اپوزیسیون موافق است، شاهزاده رضا پهلوی یا افراد دیگر مادامی که به قاعده و قانونی معین، که مورد پذیرش مردم است، پایبند باشند و در چارچوبی مشخص و شفاف فعالیت کنند و از پراکنده کاری و تضاد بین نیروهای مخالف جمهوری اسلامی پیشگیری نمایند، مورد حمایت شورا خواهند بود.
سوال: در پاسخ به سوالات مطرح شده، اشاره شد که از همه مخالفان جمهوری اسلامی حمایت می کنید، تجزیه طلبان و گروه مجاهدین نیز از مخالفان جمهوری اسلامی هستند، آیا با آنها مرزبندی دارید؟
پاسخ:
همانگونه که در ماده سه اساسنامه شورا آمده، شورا یکپارچگی سرزمینی را از اصول زیربنایی خود می‌داند و از امکان همکاری با این گروهها را ندارد.
همچنین سازمان مجاهدین را به هیچ روی هم راستا با خواسته‌های مردم ارزیابی نمی‌کنیم و ایدئولوژی این سازمان را برای کشور زیان‌بار و ناکارآمد می‌دانیم و باور داریم که این سازمان خواستگاهی در جامعه امروز ایران ندارد. بنابراین این سازمان را نه تنها به رسمیت نمی‌شناسیم بلکه هیچ همکاری با این سازمان نداشته و نخواهیم داشت.
سوال: تعریف شما از دولت در تبعید که در پلتفرم آورده اید، دقیقا چیست؟
پاسخ:
سازماندهی شورا شامل دو بخش ستادی و عملیاتی است. ستاد شورا به صورت شفاف و با گردش اطلاعات آزاد اداره می‌شود و وظیفه‌ی آن نمایندگی مستقیم مردم و ارائه خدمات پایه به واحدهای عملیاتی و پاسخگو کردن آنها در قبال مردم است.
در نقطه مقابل واحدهای عملیاتی هستند که به واسطه حضور بخش ستادی و با ایجاد ساز و کارهای قانونمند بر پایه اساسنامه‌ی شورا ایجاد شده اند. یکی از این واحد‌ها دولت در تبعید است.
شورا یکی از نقاط ضعف مجموعه اپوزیسیون پراکنده را عدم وجود سازوکاری یکپارچه برای ارتباط با جامعه جهانی می‌داند. این موضوع جامعه‌ی جهانی را برای تعامل با اپوزیسیون ایران سردرگم می‌نماید و همزمان هیچ فردی یا گروهی هم نمی‌تواند مدعی نمایندگی اکثریت جامعه باشد.
به منظور ایجاد ساز و کارهای اجرایی در دوران پیشا براندازی لازم است که یک دولتِ موقت در تبعید با ساختار تشکیلاتی ویژه ایجاد شده تا اجرای قوانین و مصوبات مجلس نمایندگان مردم (واحد عملیاتی که متشکل از نمایندگان واقعی مردم هستند) را بر عهده بگیرد و طبق خواسته‌ی مردم به عنوان نماینده مشروع ایرانیان انجام وظیفه نماید.
سوال: این که می گویید به درخواست جوانان داخل کشور این شورا تشکیل شده، باید مشخص شود این جوانان چه گرایش سیاسی دارند و چه چیزی از شما خواسته اند؟
پاسخ:
ما در داخل ایران به این نتیجه رسیدیم که آنچه نیاز داریم تفکر سازماندهی است. افراد با دیدگاههای سیاسی متفاوت حضور داشتند. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که همه ما یک هدف داریم و وجود سازماندهی که بدون توجه به نگاه سیاسی افراد فعالیت کند الزامی است.
در شورا ما دیدگاه سیاسی افراد را مورد پرسش قرار نمی‌دهیم. اندیشه و آرمان، مرامنامه و خط مشی، و اساسنامه‌ی شورا پایه‌ی پذیرش همکاری افراد است که در ابتدای عضویت آن را می‌پذیرند.
سوال: دولت در تبعید تشکیل شده از احزاب و گروهها یا افراد متخصص است یا هر دوی اینها؟
پاسخ:
ایجاد دولت در تبعید از یک مجلس نمایندگان مردمی عبور می کند که یکی از واحدهای عملیاتی پیشا براندازی است. این مجلس نمایندگان بر پایه پلتفرمی شورا و با انتخاب مردم تشکیل می‌شود. احزاب هم مجلس نمایندگان خود را تشکیل می‌دهند. افرادی که در دولت در تبعید حضور خواهند داشت یا به صورت فردی خود را برای حضور در دولت موقت در تبعید کاندید می‌کنند یا توسط مجلس نمایندگان احزاب پیشنهاد می‌شوند. این افراد برای تصدی هر سمت در دولت موقت تخصص و تجربه لازم را داشته باشند. در نهایت این مجلس است که پس از شنیدن برنامه‌ها، رای گیری و در نهایت اخذ سوگندنامه افراد را برای تصدی امور دولت موقت پیشا براندازی انتخاب می‌نماید.
بنابراین دولت در تبعید برخاسته از پیشنهاد مردم، معرفی احزاب و انتخاب مردم خواهد بود که می تواند خود را به عنوان نماینده پرقدرت مردم ایران به جامعه جهانی معرفی کند. ناظر بر سلامت این فرآیند «شورای همبستگی آزادی برای ایران» و بر پایه‌ی اساسنامه و اعتماد مردم خواهد بود.
سوال: با توجه به تغییر دین یکی از اعضای شورای همبستگی آزادی برای ایران به آیین زرتشت، آیا می توان نتیجه گرفت که یکی از هدف های این شورا جایگزین کردن دین زرتشت به جای دین اسلام در ایران است؟ و آیا فکر می‌کنید چنین کاری ممکن است؟
پاسخ:
زمانی که سخن از نهادینه کردن دموکراسی و سکولاریسم می‌کنیم، جایگاهی برای پرسش در مورد عقاید شخصی یا القای هر نوع ایدئولوژی یا نگاه مذهبی و دینی در نظر نمی‌گیریم. همانگونه که در مرامنامه شورا آمده است، باور «شورا» این است که دیانت و اعتقادات مذهبی از هر نوع تا زمانی که به حقوق دیگران تعرض ننماید، امری فردی است و دخالت دین در سیاست را به هیچ روی نخواهد پذیرفت. همچنین کلیه قوانین موضوعه کشور باید برای تمام افراد بدون در نظر داشت جنسیت، مذهب، قومیت یا ایدئولوژی یکسان باشد.
سوال: آیا این شورا خود را سکولار دموکرات می داند؟ اگر پاسخ مثبت است در مورد ائتلاف با سایر گروههای سکولار دموکرات چه اقداماتی انجام داده اید؟
پاسخ:
شورا دقیقا در راستای سکولار دموکراسی ایران فعالیت می کند و این یک قاعده کلی در «شورای همبستگی آزادی برای ایران» است.
از آنجایی که شورا یک پلتفرم است، فضایی را برای همکاری و هماهنگی همه‌ی گروهها و افرادی که در محدوده‌ی چارچوب شورا قرار می‌گیرند، فراهم می‌آورد. در واقع این گروهها و افراد هستند که در سازماندهی این شورا مشارکت می‌کنند. در نتیجه شورا به منظور تسهیل تعامل با گروهها و افراد، نسبت به گرایش ایشان نگاهی بی‌طرفانه دارد.
سوال: شما موقعیت و پایگاه شاهزاده رضا پهلوی را می دانید و خبر دارید که اعلام کرده است نوع حکومت آینده ایران با انتخاب مردم، پس از سرنگونی جمهوری اسلامی است و ایشان اصراری بر انتخاب نوع خاصی از حکومت ندارد، در وضعیت کنونی مردم ایران به این نتیجه رسیده اند که فعلا یک رهبر واحد برای این کار لازم است، شما درباره نیاز به وجود رهبری فردی و مشخص (شاهزاده رضا پهلوی) فکر و ایده ای دارید؟
پاسخ:
این عبارت که مردم ایران به این نتیجه رسیده‌اند که «فعلا یک رهبر واحد برای این کار لازم است»، عبارتی نادقیق است. تا به امروز هیچ راهکاری برای اندازه‌گیری خواسته‌های مردم، به جز آنچه که با مضمون «سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی» در خیابانها فریاد زده شده، وجود نداشته است.
آنچه طی سالیان گذشته تجربه نموده‌ایم این بوده که تکیه بر هر فرد یا گروهی که بخشی از جامعه را نمایندگی کرده بسیار شکننده و ناموفق بوده است.
باور داریم علاوه بر شاهزاده رضا پهلوی،شایستگان بسیار دیگری نیز هستند که در سکوت نظاره‌گر وقایع سیاسی هستند. تنها تفاوت آشکار شناخت جامعه ایرانی و همچنین جامعه جهانی از ایشان و توان تاثیرگذاری ایشان بر فضای سیاسی است. همچنین، با توجه به اظهارات مکرر و غیر مستقیم ایشان در خصوص عدم تمایل به پذیرش مسئولیت تام، همواره بر نیاز به ایجاد یک سازوکار یکپارچه برای سازماندهی تمامی مخالفان جمهوری اسلامی تاکید نموده‌اند.
آنچه مسلم است، همه‌ی افراد از جمله جناب شاهزاده پهلوی، ملزم به پاسخگویی در قبال همه‌ی اقدامات خود در راستای خواسته‌های مردم هستند. هرگاه مردم احساس کنند که فردی یا گروهی، نسبت به رفتار سیاسی خود پاسخگو نیست و از اقرار به اشتباهات طفره رفته و در جبران اشتباه خود تلاشی نمی‌کند، اعتراض خود را با افزایش فاصله و عدم حمایت بروز می‌دهند. عدم پاسخگویی و عدم شفافیت در هر گروهی باعث ریزش در بدنه جامعه نسبت به اپوزیسیون می شود و در نتیجه به طولانی‌تر شدن حیات جمهوری اسلامی کمک می‌کند. تجربه سالهای اخیر نشان داده است که جمهوری اسلامی به خوبی از این فضا بهره‌برداری کرده و می‌کند.
سوال: آیا شورا به جز حق عضویت منبع مالی دیگری در اختیار دارد؟
پاسخ:
«شورا» تا به امروز هیچ گونه کمک مالی دریافت نکرده است. تمامی هزینه‌ها توسط همراهان شورا و هسته مرکزی به صورت شخصی پرداخت شده است. شورا متعهد است، هرگونه کمک مالی که دریافت می‌کند، با اشاره به منبع و محل هزینه‌کرد به صورت عمومی گزارش نماید.
تنها موردی که شورا در جمع آوری کمکهای مالی مردمی برای آن فعالیت داشته، کمپین «تروریستی شناختن سپاه» بوده است که از طریق «فرانیوز» به عنوان رسانه شورا اطلاع رسانی شده است.
برای ایجاد «شفافیت مالی در فضای سیاسی»، شورا سازوکاری را در قالب یک موسسه مالی مستقل در فلوریدا تاسیس نموده که به دلیل عدم دسترسی به افراد متخصص و متعهد همچنان بدون فعالیت مانده است. اداره امور مالی شورا، وظیفه‌ی مدیریت امور مالی، تامین و تخصیص بودجه، ارائه گزارشهای شفافیت و بودجه بندی تمام واحدهای ستادی و عملیاتی را بر عهده دارد. یکی از اصلی‌ترین وظایف آن دریافت و تولید گزارشهای تفکیکی بر اساس پروژه‌ها و نظارت بر نحوه‌ی هزینه کرد آنها است.
سوال: چگونه می شود از دوران گذار به عنوان سکویی برای رسیدن به آزادی و دموکراسی استفاده کرد؟ برنامه های شما چیست؟
پاسخ:
در دوران پیشا براندازی، مقدماتی را نیاز داریم تا در زمان براندازی، خلاء قدرت و هرج و مرج اختلالی در روند ایجاد پایداری سیاسی بوجود نیاورد. اگر تنها بر سرنگونی جمهوری اسلامی متمرکز باشیم، پس از سقوط رژیم برنامه‌ی از پیش تعیین شده‌ای برای روبرو شدن با هرج و مرج، دشمنان خارجی یا بازماندگان جمهوری اسلامی در داخل کشور نخواهیم داشت. همه می‌دانیم، شیوه‌ای که جمهوری اسلامی به کار گرفته، بی شک به سرنگونی ختم خواهد شد، اما در آن زمان وطن پرستان حقیقی بر مبنای برنامه‌ای که از قبل و با مشارکت مردم طرح ریزی شده، حکومت قانون را طبق خواست مردم برپا نمایند.
در دوران پیشا براندازی، باید چگونگی تغییر قوانین کشوری را برنامه ریزی کنیم. قوانین جاری کشور بر اساس خواسته رژیم تدوین شده و نمی‌تواند در آینده‌ی کشور مورد استفاده قرار گیرد. آیا پس از سقوط رژیم قانون قابل جایگزینی داریم؟ آیا اداره کشور با قانون جمهوری اسلامی ممکن است؟ که اگر چنین باشد، فرصتی به ایران ستیزان خواهیم داد تا دوباره با چهره‌ای دیگر بر سرزمینمان مسلط شوند.
امروز که بسیاری از متخصصان کشور را ترک کرده‌اند و بسیاری در داخل کشور در حال مبارزه در اشکال متفاوت هستند، لازم است قوانین جاری کشور را بازبینی و پالایش کنیم و با اطلاع رسانی مردم را از آنچه در آینده به دست خواهند آورد مطلع نماییم. اطمینان داریم که تا به امروز اقداماتی از این دست انجام شده، اما گروههایی که تخصص لازم را دارند و در این زمینه فعالیت کرده‌اند، می توانند در عملیات پیشابراندازانه به اقدامات خود در قالب سازمانی ادامه دهند.
پلتفرم شورا، یک مجلس نمایندگان متشکل از افراد داخل و خارج کشور را پیشنهاد می‌کند که به صورت مجازی در قالب مجلس فعالیت نمایندگان مردم فعالیت می‌کنند. این مجلس با به کارگیری تخصص خود، خواسته‌های مردم را دریافت و پس از بحث و بررسی به صورت قانون، آیین‌نامه یا دستورالعمل تصویب نموده و به دولت موقت در تبعید ابلاغ می‌نماید و در صورتی که آن مصوبه در خصوص دوران گذار یا پس از آن بود، در خزانه‌ی اسناد برای مراجعه بعدی قرار خواهد گرفت.
پلتفرم شورا همچنین دولت در تبعید را به عنوان نماینده قانونی مردم در ارتباط با جامعه جهانی پیشنهاد می‌کند. هرچند این دایره عملیاتی، نام دولت در تبعید را بر خود دارد، اما نمی‌تواند ابعاد یک دولت کامل را داشته باشد. پس از بررسی‌های بسیار شورا به این نتیجه رسید که به جای وزارتخانه، کمیسیون‌های تخصصی با وظایف مختلف ایجاد شوند. به عنوان مثال، کمیسیون «دارایی و اموال ملی» به عنوان یک بخش سازمانی از دولت در تبعید را دارد که اموال ایران را که به دلیل بی لیاقتی رژیم، در کشورهای مختلف انباشته یا مسدود شده‌اند را شناسایی و برای بازگرداندن آنها در آینده‌ی ایران برنامه ریزی کند.
سوال: شورا در چه جایگاهی می خواهد دولت دموکراتیک آینده ایران را پاسخگو کند؟
پاسخ:
در آینده‌ی ایران، هر فرد به تنهایی یا در قالب گروه، باید بتوانند بدون ترس خواسته‌های خود را با دولت یا مسئولین آن در میان بگذارد و با خطا یا رفتار غیر قانونی مسئولین کشور بر اساس قانون برخورد شود. بنابراین شورا نیز به عنوان یک سازمان رسمی مردم نهاد در آینده دموکراتیک ایران، حق خود می‌داند که بی‌پروا و با استناد به قانون کشور نه تنها از مسئولین پرسش کند، بلکه دیدگاه خود را با دیگر شهروندان آزادانه به اشتراک بگذارد.
سوال: آیا شورا می خواهد رهبری مبارزات را عهده دار شود؟
پاسخ:
شورا هیچ نقش رهبری برای خود قائل نیست، بلکه یک سکوی عملیات را بر پایه‌ی اصولی بنیادین، برای فعالان سیاسی برپا می‌دارد تا فعالیتهای سیاسی منظم و یکپارچه باشند. مبارزات در حوزه عملیات پیشابرانداری و دوران گذار است. اما دوران فعالیت شورا، محدود به پیش از براندازی نخواهد بود.
سوال: شورا می گوید در دوران گذار دولت موقت وزارت خانه ندارد، پس تکلیف وزارتخانه های موجود چه می شود؟
پاسخ:
«دولت در تبعید» با «دولت موقت گذار» فرق می کند. دولت در تبعید در خارج از کشور تشکیل می شود و شورا با سازوکاری که تدوین می‌کند، منطبق با خواست مردم، به صلاحیت آن برای نمایندگی امور سیاسی و اجرایی آن مشروعیت می دهد. فعالان سیاسی داخل و خارج از کشور آن را تشکیل می دهند و در جامعه جهانی نمایندگی مردم ایران را عهده دار می شود. اما دولت در گذار در داخل کشور ایجاد می شود و قطعا دارای وزارتخانه خواهد بود.
هم اکنون افراد زیادی در وزارتخانه‌ها و سازمانهای اجرایی کشور مشغول به کار هستند و بخش قابل توجهی از آنها به مخالف جمهوری اسلامی هستند، این افراد پس از سرنگونی رژیم همچنان وظایف خود را به انجام خواهند رساند و با استقرار حکومت قانون مدار، امور اجرایی کشور دچار وقفه نخواهد شد. همچنین در بدنه ارتش و نیروی انتظامی نیز شاهد این آمادگی برای حفظ امنیت در آینده ایران پس از جمهوری اسلامی هستیم.
در خصوص دولت در تبعید باید گفت، ما در دوران پیشابراندازی وزارتخانه نداریم و امکان تصدی هیچ وزارتخانه‌ای نیز وجود ندارد، اما در دوران گذار و با استقرار فیزیکی دولت موقت گذار، این امکان پدید خواهد آمد. شورا بر این باور است که دولت در تبعید باید نمایندگی دیپلماتیک جامعه ایرانی را در فضای سیاسی بین‌المللی بر عهده داشته باشد. همچنین در دوران پیشابراندازی، کارگروه‌ها و واحدهای عملیاتی ویژه‌ای وظیفه دارند تمهیداتی را بیاندیشند که در دوران گذار، وزیران و افراد متعهدی برای تصدی امور وزارتخانه‌ها در دسترس داشته باشیم. همچنین مجموعه قوانینی که در دوران پیشابراندازی توسط متخصصان حقوقی پالایش شده‌است در اختیار مجریان و مسئولان دوران گذار قرار داده خواهد شد.
سوال: چگونه شورا می خواهد عملیات پیشا گذار را انجام دهد؟
پاسخ:
شورا همواره پیش و پس از براندازی، برخاسته از مردم و در کنار فعالان سیاسی، خواستار آزادی و تداوم آن خواهد بود. شورا خود مجری عملیات سیاسی نیست، بلکه سازوکاری را فراهم می‌کند که گروههای پیشابراندازی بتوانند در کنار اجرای فعالیتهای براندازانه، برنامه دقیقی برای دوران گذار تدوین نمایند. تا امروز گروههای دیگری به صورت پراکنده بخشهایی از این کار را انجام داده‌اند. این تلاشها باید یکپارچه شوند و در دوران پیشا براندازی بررسی، پالایش و یکپارچه شوند.
خوشبختانه هنوز مردم ایران شانس دسترسی به اینترنت را دارند و این امکان وجود دارد که در فضای تکنولوژیک امروز برای اعضا و همراهان شورا شناسنامه امن الکترونیک ایجاد کنیم. افراد می توانند با استفاده از شناسنامه سیاسی در فعالیتهای سیاسی شورا مشارکت کنند. بنابراین افراد از جای‌جای ایران می تواند به صورت کاملا امن در فعالیتهای سیاسی شورا مشارکت کند و این شناسنامه امن سوابق عملیاتی فرد را بدون افشای اطلاعات فردی در خود خواهد داشت تا روزی که ایران آزاد شود و هر فرد تصمیم بگیرد شناسنامه سیاسی خود را با اطلاعات واقعی خود بروز کند. بدیهی است در آن زمان این امکان وجود خواهد داشت که این سوابق را در کارنامه سیاسی خود بگنجاند و از اعتبار سیاسی به دست آمده بهره معنوی داشته باشد.
سوال: آیا شورای همبستگی آزادی برای ایران خط و مرزی با گفتمان انقلاب ۵۷ دارد؟
پاسخ:
همانگونه که بسیاری باور دارند، دوران پادشاهی پهلوی، در کنار خدمات بسیاری که انجام شد، اشتباهات بسیاری نیز رخ داد. در آن زمان، اصلاحات
به موقع و کارآمد می‌توانست از پدیدار شدن تفکر افراطی اسلامی به صورت مسالمت آمیزی پیشگیری کند. عدم تصمیم گیری به موقع و سوء استفاده قشر مذهبی دارای پایگاه اجتماعی و پایین بودن سطح سواد عمومی در آمیزش با دیگر دلایل، شرایط را برای انقلاب ۵۷ آماده ساخت که خسارات زیادی را به سرزمین و مردم ما وارد کرد.
بنیاد فکری و فاجعه‌ی ۵۷ بی‌شک یک اشتباه تاریخی بود و امروز جمهوری اسلامی و طرفداران افراط گرای آن که امروز بر سرزمین ما حاکم‌اند، خط قرمز ما هستند و در آینده ایران نه تنها جایگاهی ندارند، بلکه باید در دادگاه‌های قانونمند ایران آزاد مورد محاکمه‌ی عادلانه قرار گیرند.
سوال: با توجه به اینکه مردم داخل دسترسی محدودی به افراد خارج از کشور دارند، چگونه می‌توانند افراد مدنظرشان را در دولت در تبعید انتخاب کنند؟
پاسخ:
باید توجه داشت که ایرانیان خارج از کشور، هرچه از زمان خروجشان از کشور می‌گذرد، از درک شرایط روز درون کشور دورتر می‌شوند و متاسفانه اغلب راهکارها و پیشنهادات ایشان در بیشتر موارد با نیاز روز جامعه همخوانی ندارد. شورا بر پایه‌ی مشارکت ایرانیان داخل کشور به عنوان کلیدی ترین افراد بنا نهاده شده است و افراد خارج از کشور تنها باید بر فعالیت‌هایی تمرکز نمایند که انجام فیزیکی آن در داخل کشور میسر نمی‌باشد.
توسعه‌ی فناوریهای نوین به گونه‌ای بوده که سرعت رژیم را در محدود سازی دسترسی به اینترنت کاهش داده است و این موضوع فرصتی را برای تشکیل هرچه سریعتر سازمانی قدرتمند برای مبارزه با رژیم به دست می دهد.
شورا هر فرد را با یک شناسه امن کدگذاری شده شناسایی می‌نماید و سوابق فعالیت وی در شورا با شناسه مرتبط میگردد. از آنجا که هر فرد تنها یک شناسه خواهد داشت، افرادی که مایل باشند می‌توانند پس از سرنگونی جمهوری اسلامی با بروز رسانی نمایه شخصی خود، سوابق فعالیت سیاسی خود را شفاف نموده و به عنوان سابقه قابل استناد به عموم ارائه داده و به پشتوانه‌ی آن به فعالیت سیاسی خود ادامه دهند.
چگونگی دسترسی مردم به امکاناتی که بتوانند در انتخاب افراد مورد نظرشان مشارکت کنند، در دست اجرا است و پس از پایان پیاده سازی اطلاع رسانی خواهد شد. در ایجاد چنین دسترسی، امکانات و ابزارهای در دسترس برای عموم مردم لحاظ خواهد شد.
سوال: افراد چگونه در دولت در تبعید و دیگر واحدهای عملیاتی دموکراتیک انتخاب می‌شوند؟
پاسخ:
واحدهای عملیاتی پایه، که شورا در نظر گرفته شامل این موارد است: (۱) مجلس نمایندگان مردم (۲) مجلس نمایندگان احزاب (۳) دولت در تبعید.
برای ایجاد هر سه مورد مذکور لازم است ابتدا ایرانیان در ایجاد این سازمان سیاسی مشارکت کنند. برای این منظور لازم نیست فعالیت ویژه‌ای انجام دهند. کافیست دارای شناسه‌ی امن سیاسی باشند. سپس، هر زمان که تعداد اعضای آزاد شورا به حد قابل قبولی رسید که بتوان گفت اکثریت قابل قبولی از مردم از شورا حمایت می‌کنند، سازوکار انتخاب افراد ایجاد و در اختیار عموم قرار داده خواهد شد. افراد منتخب (به روشهایی که در آینده اعلام خواهد شد) خود را در معرض انتخاب مردمی قرار خواهند داد و همه‌ی اعضای شورا خواهند توانست افراد مورد نظر خود را برای مجلس نمایندگان مردمی انتخاب نمایند.
از آنجایی‌که ایجاد حزب سیاسی نیازمند تعاریف قانونی و ساختار سازمانی معین است، در نبود سرزمین اصلی، شورا تعریفی پذیرفته شده از تشکیلات حزبی را پیشنهاد خواهد نمود. احزاب ثبت و در چارچوب معینی شناخته خواهند شد و مردم خواهند توانست با شناختی که از رویکرد سیاسی آن پیدا می‌کنند، به عضویت حزب مورد علاقه‌ی خود درآیند. احزاب با انتخاب و معرفی نماینده‌ی خود، مجلسی را با نام مجلس نمایندگان احزاب تشکیل خواهند داد.
با توجه به اینکه دولت در تبعید در سطح بین‌المللی فعالیت عملیاتی خواهد داشت، افرادی که خود را برای پذیرش مسئولیت در این سازمان کاندید می‌کنند، همگی باید شناخته شده، دارای سابقه سیاسی قابل قبول و با نام حقیقی فعالیت نمایند. انتخاب این افراد صرفا توسط مجلس نمایندگان مردمی و به وکالت از طرف مردم انجام خواهد گرفت و شورا فقط نقش ناظر بر اجرای صحیح مقررات و رعایت اساسنامه شورا و دستورالعملهای اجرایی را بر عهده خواهد داشت. وظیفه‌ی اصلی دولت در تبعید، اجرای قوانین و مصوبات مجلس مردمی و انجام امور بر پایه خواسته‌ی مردم و ارائه گزارش به مردم خواهد بود.
سوال: چه نیازی به احزاب پیش از سرنگونی رژیم وجود دارد؟ کارکرد احزاب در این دوران چیست؟
پاسخ:
در میان گروههای فعال سیاسی موجود، گروههایی را شاهد هستیم که نام حزب را برای خود برگزیده‌اند و این پیام را منتقل می‌کنند که آماده‌ی مشارکت در قدرت چه در آینده یا حتی فضای سیاسی مبهم امروز هستند. در وضعیت عادی، احزاب بر پایه قانون اساسی کشوری ایجاد شده و فعالیت می‌کنند. امروز هیچ قانون یکپارچه‌ای برای شناسایی احزاب وجود ندارد و گروهها بر پایه‌ی تعریفی نسبی، خود را دارای اعضای فعال و ساز و کار حزبی می‌دانند.
شورا تعریفی را از حزب ارایه می‌دهد که با اصول بنیادین شورا همخوان باشد. چارچوبی را معرفی می‌نماید که احزاب در آن چارچوب به فعالیت بپردازند. احزاب با پذیرش چارچوب در پلتفرم شورا ثبت می‌شوند. این کار کمک خواهد کرد تا افراد با توجه به گرایش و سلیقه‌ی سیاسی خود جذب احزاب مورد نظر خود شوند و به فعالیت حزبی بپردازند.
تقابل فکری احزاب به جای اینکه در توئیتر و دیگر فضاها اتفاق بیفتد، در مجلس نمایندگان احزاب و به دنبال آن در معرض نگاه مردم قرار خواهد گرفت. مردم احزاب و مسائل بین ایشان را خواهند شناخت. ممکن است نتیجه این بحث‌ها و اختلاف نظرها، خروجی مثبتی باشد و توافقی برای همگرایی بین گروههای سیاسی ایجاد شود.
سوال: از آنجا که بیشتر احزاب به دنبال اقتدار ایدئولوژی خود هستند، اشاره به گفتگوی احزاب در دوران پیشا دموکراسی چه مشکلی را حل می‌کند؟
پاسخ:
در واقع احزاب، چه به صورت تشکلهای سازمان یافته یا در حال سازماندهی، همگی با هدف مشارکت در قدرت ایجاد می‌شوند و همانگونه که در پرسش نیز اشاره شده به دنبال دست یافتن به حداکثر خواسته‌های خود از هر نوع که باشد هستند. اما حقیقت وجودی این گروهها را نمی‌توان نادیده گرفت. با نادیده گرفته شدن این گروهها در عمل راه برای ایجاد همبستگی بسته خواهد شد. تجربه سالها فعالیت مخالفان رژیم اثبات کرده که نادیده گرفتن گروهها توسط یکدیگر تنها باعث طولانی‌تر شدن عمر جمهوری اسلامی شده است.
ناگفته پیداست که امروز قدرتی برای تسهیم وجود ندارد اما در حقیقت گروهها برای بدست آوردن آنچه در آینده واقع خواهد شد در حال رقابت هستند. هدف از ایجاد فضا فعالیت برای احزاب ایجاد سازوکاری است که در آن گروهها در قبال رفتار خود مسئولیت پذیر بوده و رفتاری قانونمدارانه داشته باشند. همچنین اگر در آینده‌ی ایران سهمی در قدرت بدست آوردند، سوابق رفتار سیاسی ایشان قابل بازبینی و پرسشگری باشد.
سوال: به نظر «دولت در تبعید» نام مناسبی نیست چرا که مشروعیت دموکراتیک بدون استفاده از افراد متخصص یا شناخته شده قابل دستیابی نیست. مشروعیت دولت در تبعید از کجا خواهد بود؟
پاسخ:
ساختار شورا به نحوی است که مشارکت همه ایرانیان را می‌طلبد. این شورا به گونه‌ای طرح ریزی شده که ایرانیان را بدون جانبداری نمایندگی کند. در اصل مالک و صاحبان این شورا مردم هستند و افراد شورا فقط مردم را نمایندگی می‌کنند. بنابراین مشروعیت هر یک از نهادهای ایجاد شده توسط آن به خواست مردم باز میگردد. ستاد شورا از افرادی تشکیل خواهد شد که با نام یا بی نام فعالیت می‌کنند اما ساختار عملیاتی بر حسب نیاز متفاوت خواهد بود.
نامگذاری دولت در تبعید بر پایه شرح وظایف و نحوه تشکیل آن بوده است. دولت در تبعید با همکاری مجلسی که حمایت مردمی را دارد و با بهره‌گیری از توان افراد کاملا شناخته شده در فضای سیاسی یا افرادی که خود را برای پذیرش مسئولیت آماده می‌دانند با نام حقیقی و قابل شناسایی تاسیس میگردد که یکی از مهمترین وظایف آن در دوران پیشابراندازی مشارکت در فضای دیپلماتیک بین‌المللی در رقابت و در نهایت اثر گذاری بر تصمیمات بین‌المللی در قبال رژیم خواهد بود. مشروعیت دولت در تبعید، از مردم به شورا، از شورا به مجلس نمایندگان مردم و در نهایت به دولت در تبعید منتقل خواهد شد.
سوال: در حال حاضر گروه هایی هستند با رهبری افراد معروف که با مطرح کردن مسائلی مثل فدرالیسم و عدم تمرکز، برای آینده ایران شرط می گذارند که بوی تجزیه طلبی می دهد، به عنوان مثال در اساسنامه حزب دموکرات کردستان تاکید بر جدایی طلبی مشهود است. آیا در اساسنامه شورا اشاره ای به این قبیل موارد مثل تمرکز یا عدم تمرکز در آینده ایران، ثبت شده یا این موارد را به دوران پسا دموکراسی و تصمیم نمایندگان مردم واگذار می کنید؟
پاسخ:
آینده ایران را تنها مردم ایران تعیین می‌کنند. شورا بر پایه یکپارچگی سرزمین و همبستگی تمام ایرانیانی هویت خود را در مرزهای ایران شناسایی می‌کنند بنا شده است. طرح این نوع موضوعات، پیش از گذر از جمهوری اسلامی مشکلی را حل نمی‌کند. بخشی از این نوع گفتگو‌ها باید در مجلس نمایندگان مردم در پیشابراندازی مطرح شود و برای چگونگی هدایت آن در دوران گذار برنامه‌ای ارائه شود که بنابر خواست و مردم باشد. اما در نهایت مجلس نمایندگان مردم در دوران گذار در داخل کشور در این خصوص دخالت خواهد نمود و بدیهی است که رای‌گیری و رفراندوم خواسته‌ی نهایی مردم را تعیین خواهد نمود.
هدف شورا کمک به نجات ایران، بدست آوردن آزادی و حفظ آن است، نه انتخاب نوع حکومت آینده.
سوال: با توجه به تفاوت تعریف دولتها و جامعه جهانی، آیا بهتر نیست در طرح مباحث، به جای عبارت جامعه‌ی جهانی از دولتها صحبت کنید؟
پاسخ:
استفاده از واژه دولت چندان کمک کننده نیست. با فراخواندن جامعه جهانی، دولتها و سازمانهای بین المللی را همزمان مورد اشاره قرار داده‌ایم، در غیر این صورت نقش سازمانهای بین‌المللی چون سازمان ملل نادیده گرفته می شود.
بی شک بسیاری از خواسته‌ها می‌توانند از طریق سازمان ملل متحد پیگیری شوند اما شاهد این هستیم که سازمانهای بین المللی چندان تاثیری بر تضعیف فعالیتهای جمهوری اسلامی نداشته‌اند و متاسفانه با سهل انگاری و پذیرش رژیم به عنوان حکومت قانونی ایران باعث تداوم حیات این رژیم شده اند. بنابراین لازم است این بازه را گسترده تر کنیم.
سوال: این شورا کدام جای خالی را قرار است در اپوزیسیون پر کند؟
پاسخ:
چهل سال گذشته را مرور کنیم ببینیم چه چیزی نداشتیم که جمهوری اسلامی توانسته پابرجا بماند. آنچه نبوده همبستگی بوده است که ما از آن برخوردار نبودیم. در برهه های زمانی مختلف مردم کنار هم قرار گرفتند اما تفکرات سیاسی و اختلافات و تضارب آرا باعث شده مردم به جای تمرکز بر هدف، بر دیدگاههای هم تمرکز کنند و این باعث شده تا جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده کند و با نفرت پراکنی و تشدید این اختلافات، حیات خود را تداوم بدهد. چه شورای همبستگی باشد چه نباشد، تنها چیزی که ادامه‌ی حیات جمهوری اسلامی را تضمین می کند، تقابل نیروهای مخالفش با یکدیگر است.
شورا با این نگاه آغاز به کار نموده است که تک تک افراد باید در آزاد سازی خود و کشور مشارکت داشته و مسئولیت پذیر باشند. تنها جای خالی در اپوزیسیون ایران همبستگی همه‌ی مردم ایران است. هرگاه مردم به یکپارچگی دست پیدا کنند، هیچ مانعی در دستیابی به خواسته‌های ایشان را بزرگ نمی‌نماید.
سوال: نه درباره براندازی و نه درخصوص نحوه عضویت صحبتی نشد، از کلیاتی که گفته شد گذشته و به جزئیات بپردازید؟
پاسخ:
براندازی رژیم جمهوری اسلامی یک خواست مردمی است و نه رویای یک گروه یا شورا. اگر میخواهیم این رژیم برافتد هریک باید مسئولیت کاری را برعهده بگیریم. افرادی که این شورا را بنیان نهاده‌اند به مسئولیت اجتماعی خود عمل کرده‌اند و این مسئولیت متوجه تک تک ایرانیان است. بیان خواسته بدون مشارکت در دستیابی به آن تلاشی بیهوده است.
اما در خصوص نحوه‌ی عضویت با ورود به این صفحه می‌توانید برای عضویت اقدام کنید.
سوال: ارزیابی شما از جنبش زن، زندگی، آزادی چیست، آیا از نظر شورا این جنبش فروکش کرده یا شکست خورده یا آن را آغاز یک حرکت دیگر می دانید؟
پاسخ:
جنبش زن، زندگی، آزادی یک خیزش انقلابی به معنای واقعی بود. این جنبش هیچ گاه فروکش نخواهد کرد و نقطه عطفی برای کشورمان خواهد بود. این جنبش در آینده دو انقلاب را به ارمغان خواهد آورد، ابتدا «آزادی ایران» و پس از آن «خرافه گرائی حکومتی».
این جنبش یک آغاز و تمرینی برای همبستگی بود. بی‌تردید امروز، مردم قدرت همبستگی خود را بهتر درک می‌کنند. بی گمان این جنبش ادامه خواهد یافت و موفق خواهد شد اگر مردم در ایجاد یک سازمان یکپارچه‌ی سیاسی مشارکت کرده و به یکدیگر اعتماد کنند.
سوال: شورا چگونه می تواند با جریانات جامعه مدنی ارتباط برقرار کند؟
پاسخ:
شورا یک پدیده مجزا از جامعه نیست. یک سکوی فعالیت سیاسی-اجتماعی است که در نبود آزادی در سرزمین اصلی مسئولیت ایجاد یکپارچگی را با کنار هم قرار دادن همه‌ی افراد جامعه بر عهده دارد. آنگاه که جریانات جامعه مدنی و سیاسی بتوانند در چارچوبی پذیرفته شده در کنار یکدیگر قرار گیرند میتوان گفت شورا توانسته به هدف اصلی خود نزدیک شود.