«روز همبستگی برای حفظ یکپارچگی سرزمینی»
سرزمین ما ایرانیان، در درازای هزاران سال قدمت خود، دستخوش حوادث بسیار و آماج حملات بیگانگان بوده است، چه آنها که توانستند بر این خاک چیره شوند و چه آنها که توسط دلیران ایران زمین رانده شدند. بی کفایتی برخی حاکمان گستره‌ی ایرانمان را بر باد داد و برخی دیگر، با دلی آکنده از مهر به میهن، پاسدار آن بودند.
امروز اگر آزادی خواهی را یک صدا فریاد نکنیم، چیرگی نظام سرکوب و بیداد بر این سرزمین، هرآینه راه را بر بیگانه خواهد گشود و بیم آن می‌رود که این متجاوزانِ بی وطن، رویای پیشکشی خاک پاک میهنمان را به اربابانشان در سر بپرورانند.
رژیم متجاوز جمهوری اسلامی، مدارا با متجاوزان را بهای تداوم حیات خود می‌داند. مماشات با کشورهای عربِ جنوبی در تثبیت مالکیت بر جزایر سه‌گانه، سهل انگاری در تعیین سهم دقیق ایران از دریای خزر با اربابان شمالی، دیوارکشی اشتباه در مرز با افغانستان، توافقنامه‌های محرمانه با چین و روسیه، تنها نمونه‌هایی از این دست هستند.
رژیم به خوبی می‌داند، پاشنه‌ی آشیل همبستگی برای حفظ یکپارچگی سرزمین، تفاوت‌های قومی (و نه اختلافات آنها) است و با تبدیل تفاوتها به اختلاف، همبستگی ایرانیان را در معرض شکست نگاه می‌دارد تا در زمان‌های بحرانی با رخنه در میان مردم سدی در برابر تشکیل خواسته‌ی یکپارچه‌ی مردمی باشد. گفتمان تفرقه، طی سالها، به غلط این تردید را در دل برخی پرورانده که گویی برخی اقوام ایرانی در تلاش برای تفکیک سهم خود از این سرزمین هستند. هشدار که این باورِ بی‌اعتبار همان است که جمهوری اسلامی از آن تغذیه می‌کند.
گاه آن است که دست در دست یکدیگر فریاد برآریم که به راستی ایرانیان همگی مالکان وجب به وجب این سرزمین‌اند و نگاه متجاوزان را به این سرزمین تاب نخواهند آورد.
پاینده ایران آزاد
شورای همبستگی آزادی برای ایران
۱۹ شهریور ۱۴۰۲