«بیانیه ۳۴: دعوت به همبستگی در هنگامه‌ی شعله‌ور شدن میهن در آتش»
سرزمین کهن ایران، اینک بار دیگر در کوران تندباد حوادث و تهدیدها گرفتار آمده است. بی‌تردید ادامه‌‌یافتن حملاتی که به نام هدف گرفتن نهادهای نظامی جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد، بستر زیست و آینده‌ی مردمانی را نشانه خواهد رفت که دهه‌هاست در چنبره‌ی ظلم و استبداد، چشم‌انتظار سپیده‌ی آزادی‌اند. آتش این‌گونه نزاع‌ها، نه قدرت‌مداران، که پیکر رنج‌دیده‌ی ملت را خواهد سوزاند.
اگر جهانیان در برابر فریاد ما برای رفع سایه‌ی جنگ خاموشی گزینند، حتی اگر پیروزی در این میدان از آن آنان باشد، حکومت آینده‌ی ایران تنها باید به دست ایرانیان رسمیت یابد. تصمیم‌سازی برای فردای ایران، جز با اراده‌ی فرزندان این مرز و بوم، مشروع نخواهد بود و پایدار نخواهد ماند.
با صدایی رسا هشدار می‌دهیم که تجاوز به خاک میهن، زخم‌هایی را خواهد گشود که نه تنها ریشه‌های جمهوری اسلامی را برنخواهد کند، بلکه حکومت پس از آن را نیز در کام بحران‌های ساختاری، اقتصادی و اجتماعی فرو خواهد برد. پیامدهای آن، دوباره سدی بر سر راه ثبات و پیشرفت پدید خواهد آورد که رؤیای آزادی و بازسازی را بار دیگر در مه فرو خواهد برد.
ما بر آنیم که در این بزنگاه پرخطر، ندای خرد و میهن‌دوستی را بر فراز هیاهوی سلاح و سودا بلند کنیم. باور داریم ایجاد جبهه‌ای فراگیر و مستقل، ضروری است. جبهه‌ای که بیرون از مرزهای گرایش‌های حزبی و ایدئولوژیک، تنها بر آرمان مشترک همه‌ی ایرانیان یعنی «رهایی و آزادی ایران» استوار باشد.
از همه‌ی نیروهای مبارز و دلسوز ایران، در هر سنگر و با هر باور، دعوت می‌کنیم که بر مدار پیمانی واحد گرد آیند. سکوی سیاسی را که شورا پس از ساعتها مطالعه، تحقیق و اخذ نظر متخصصان تهیه و پیشنهاد کرده‌است را مورد توجه قرار داده و با مشارکت در توسعه‌ی آن، جبهه‌ای سترگ از ایرانیان تشکیل دهند. همانگونه که بارها گفته‌ایم، تحمل تفاوت آرا نه نشانه‌ی ضعف که جلوه‌ای از بلوغ سیاسی و شرط گریز از تکرار ویرانی‌هاست. باید بستری برای گفت‌وگو و نه داوری، حلقه‌ای برای پیوند و نه مرزکشی برپا سازیم.
باور داریم که صدای مردم درون‌مرز، باید بلندترین و اثرگذارترین صدا در هر تصمیم‌گیری باشد. هر کوششی که بی‌حضور و نظر اکثریت ملت ایران طرح گردد، دیر یا زود راه را بر مداخلات بیگانه خواهد گشود و سرنوشت ایران را در دستان بیگانگان رها خواهد ساخت. همانان که نه زخم‌های این خاک را می‌شناسند و نه سودای بازسازی آن را دارند.
امروز، نه وقت تفرقه، که هنگام همدلی است. نه مجال مماشات، که لحظه‌ی تصمیمی بزرگ برای نجات ایران. بیایید دست در دست هم، آینده ایران را از چنگال تاریکی نجات دهیم.
پاینده ایران آزاد
شورای همبستگی آزادی برای ایران
۴ تیر ۱۴۰۴