«همبستگی با خانواده‌های داغدار سرکوب و کشتار حکومتی»
ایرانِ همیشه‌استوار، امروز بار دیگر در بزنگاهی تاریخی ایستاده است. رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی با بی‌رحمی نان را از سفره‌ی مردم ربوده، دارایی‌های ملی را به نابودی کشانده و با ماجراجویی‌های هسته‌ای، ملت را در معرض تحریم‌ها و فشارهای تازه قرار داده است؛ و در همین حال فرزندان دلیر این سرزمین، در کارخانه و خیابان، در روستا و شهر، با اعتصاب و فریاد دادخواهی به پا خاسته‌اند.
خانواده‌های داغدار، مادران دادخواه و پدران استوار، از خاوران تا زاهدان و از کردستان تا بلوچستان، سال‌هاست مشعل حقیقت را در برابر چشم جهانیان افروخته‌اند. اشک‌های آنان سندی بر جنایت، و صدای آنان ندایی برای آزادی است. آنان نگذاشتند خون جوانان بی‌نام و نشان بماند؛ فریادشان مرزهای ایران را درنوردید و وجدان جهانی را بیدار ساخت.
امروز می‌دانیم که هر قطره خون شهیدان راه آزادی، چراغی برای فردای ایرانِ سرافراز است. ما فرزندان این خاک پیمان می‌بندیم که این میراث گران را به دست آیندگان بسپاریم و ایران را از زنجیر بیداد برهانیم.
«نه به جمهوری اسلامی» دیگر تنها یک شعار نیست؛ خواسته‌ی یک ملت است. فریادی که در دل بحران معیشت، در میان بی‌آبی و تاریکی، و حتی از پشت دیوارهای زندان برمی‌خیزد. این فریاد پیمانی است برای رهایی و بازسازی میهنی که شایسته‌ی آزادی، عدالت و کرامت انسانی است.
ما دست در دست یکدیگر، با یاد جان‌باختگان و همراهی خانواده‌های داغدار، برمی‌خیزیم تا ایران را از چنگال این حاکمیت ویرانگر آزاد کنیم. فردای ایران از آنِ ملت است؛ فردایی آزاد و سربلند.
پاینده ایران آزاد
شورای همبستگی آزادی برای ایران
۱۷ شهریور ۱۴۰۴